"Een verbeterd kader voor prioriteitstelling zorgt voor betere samenwerking met onze klanten, ook wanneer we soms ‘nee’ zeggen." Een sociaal leerproces over de wijze waarop er met schaarse tijd wordt omgegaan geeft meer ruimte en meer klantwaarde.
Ontspanning
“Wat heb je geleerd?” vraag ik en we doen een rondje. “Ik durf nu ‘nee’ te zeggen, zegt een van de deelnemers aan de expeditie. “Wat heeft je daarbij geholpen?” vraag ik. Het is even stil. Dan zegt een ander: “Dat komt omdat Laurens (de leidinggevende) steeds slechtere vragen is gaan stellen”. Iedereen schiet enorm in de lach en wij lachen hard mee. De ontlading is typerend voor de spanning die in de afgelopen maanden van het team is afgevallen.
Dan volgt een serieus antwoord: “Dat we de feiten onder ogen durven zien als we afspraken maken en dan samen kiezen. We hebben een cultuur waarin je de klant niet teleur wilt stellen. Juist door samen de kaders van tijd te bewaken, kunnen we daarbinnen veel meer doen en de waarde toevoegen die er toe doet; voor onszelf en de klant.” Een verbeterd kader voor prioriteitsstelling zorgt voor betere samenwerking met onze klanten, ook wanneer we soms ‘nee’ zeggen. We zijn hierin nu veel aandachtiger.”
De casus
We zijn als adviseurs betrokken geraakt bij een vermaarde hoog-technologische producent in het oosten van het land. Ze ontvingen nationale en internationale prijzen op het gebeid van werkgeverschap en integraal veiligheidsmanagement. Werken in deze sector is topsport, vooral omdat de foutmarge extreem laag is. Toenemende concurrentie roept de vraag op hoe ondanks hoge werkdruk en backlogs de productiviteit kan worden vergroot. Aan ons werd gevraagd hoe wij enkele teams zouden kunnen begeleiden beter met tijd om te gaan. “Tijd is schaars, dus als er niet meer tijd is, zal je de kwaliteit van de tijd moeten vergroten. Daar gaan we jullie meetbaar bij helpen.”
Het proces
We hebben in globaal 5 maanden vijf bijeenkomsten gehad. Eerst een kick-off, daarna een hele dag overzicht krijgen, dan een dag reflecteren op wat er aan de hand is en weer een maand later een halve dag geleerde lessen ophalen. Tussendoor is de groep met huiswerk aan de slag gegaan. Vier bijeenkomsten waarin een in principe eenvoudig proces op gang werd gebracht en geborgd: Overzicht – inzicht – invloed – overvloed (geluk en ontspanning). Vier stappen die bij ieder individueel beginnen, maar uiteindelijk samen komen in een gemeenschappelijke beleving, afstemming en versterking. De vijfde bijeenkomst werden wij uitgenodigd om een presentatie - die vanuit de groep voor het management team zou worden verzorgd - aan te scherpen.
Het kantelmoment
We hebben ons afgevraagd of er één moment kan worden aangewezen waarop het patroon van harder werken met minder aandacht werd doorbroken; een kantelmoment waarop deelnemers op een andere manier over tijd en tijdbeleving zijn gaan denken. Als adviseurs dachten we eerst dat dat het inzicht moment zou zijn; de individuele eye-opener dat de voorgenomen werkzaamheden niet pasten in de beschikbare tijd. Maar het kantelmoment ontstond later, toen men de invloed voelde. Het was het gesprek erover, dat het verschil maakte. In dat gesprek stonden de klantbeleving en waardecreatie centraal. Vanuit individuele reflectie als startpunt was het de gezamenlijke reflectie; een sociaal leerproces dat de deelnemers het gevoel van invloed gaf. Daarin ontstond de mentale ruimte en vrijheid om waardevollere keuzen te maken in de alledaagse praktijk.
Andere vormen van management
Ongeveer vijftig jaar geleden stonden productieorganisaties voor een enorme omwenteling. Tot dat moment was er de overtuiging, dat machines 24/7 productief moesten zijn: ‘tijd is geld’. Dat er grote voorraden lagen te roesten, te bederven en veel kapitaal daarin werd vastgelegd was allang bekend. Pas toe de klant snelheid ging eisen, kwamen er meetbare methode om processen te optimaliseren - ‘tijd is snelheid’ -, en konden de destijds bestaande overtuigingen worden losgelaten. Dat heeft een geweldige economische en sociale meerwaarde gehad.
Dit is een tijd waarin de klant persoonlijke aandacht vraagt. Dat vereist andere vormen van management en roept de vraag op hoe de waarde van tijd van klanten kan worden vergroot. De vraag is dan, hoe kunnen we ‘tijd is aandacht’ optimaliseren en de bestaande opvatting van ‘tijd is snelheid’ overstijgen? Dat is een ontwikkeling waarbij meer menselijk en sociaal kapitaal ingebracht kan worden in de vorm van meer waardering voor individuele talenten en creativiteit.
Echt leren nee zeggen? Dat maakt diepgaande waardecreatie mogelijk. Hoe mooi is dat!